سفارش تبلیغ
صبا ویژن

teaching english

افرادی که قصد یادگیری زبان انگلیسی را دارند اغلب نمیدانند که از چه سنی باید به کلاس های آموزش زبان انگلیسی بروند و اغلبا از سنین بالا شروع به یادگیری زبان انگلیسی میکنند که این یک مورد کاملا اشتباه است. این مورد در خصوص والدین نیز صدق میکند. والدین نیز اغلبا یا از سنین خیلی پایین و یا وقتی فرزندشان بزرگ میشود تازه به یاد این موضوع می افتند که فرزندشان را به کلاس زبان بفرستند. اگر برای شما هم این سوال پیش آمده است که بهترین سن یادگیری زبان انگلیسی چه موقعی است، به شما پیشنهاد میکنیم که حتما این مقاله رو مطالعه کنید.

بهترین سن برای یادگیری زبان

نتایج تحقیقات انجام شده، اثبات می کند که برای یادگیری زبان، سنین کودکی، بهترین زمان است. اما آیا باید از 6 ماهگی به فرزندمان زبان انگلیسی را به عنوان زبان دوم به آموزش دهیم یا در سنین 3 یا 4 سالگی؟ به بیان دیگر، بهترین سن آموزش زبان دوم به کودکان، چه سنی است؟

اول از هر چیزی، برای یادگیری زبان به کودکان،‌ باید کودک به بهره ی هوشی لازم رسیده باشد و یا اگر رشد گفتار و زبان او دچار تأخیر است، پایه های زبان و گفتار درمانی در ذهن کودک باید تقویت شود و سپس به آموزش زبان دیگر پرداخته شود.

برای خانواده هایی که در خارج زندگی می کنند، برای آموزش زبان مادری، صحبت کردن در خانه به زبان مادری، بهترین راه است. اما کودک باید زبان کشور خارجی را از طریق تلویزیون، مدرسه و ارتباط با همسالان کشور بیگانه بیاموزد.

بهترین سن برای آموزش زبان به کودک

همانطور که گفته شد، سنین کودکی طبق نظر اکثر کارشناسان، بهترین سنین برای آموزش زبان دوم است و یادگیری زبان در سنین کودکی، موفق تر از یادگیری آن در سنین بالاتر است.

تحقیقات زیادی در رابطه با بهترین سن کودکی برای یادگیری زبان دوم انجام شده است و همگی به این نتیجه رسیده اند که سن 10 سالگی مناسب ترین سن برای یادگیری زبان دوم است. در این سن، کودک به راحتی می تواند زبان دوم را همانند کسانی که آن زبان را به عنوان زبان مادری آموخته اند، یاد بگیرد. هیچ سنی برای یادگیری این گونه ی زبان دوم، مناسب تر از این سن نیست.

این تحقیقات هم چنین اثبات کرده اند که یادگیری زبان در این سن، علاوه بر این که موجب تقویت روابط اجتماعی کودک می شود، باعث می شود عملکرد کودک در سایر دروس نیز بهبود یابد.

در تحقیقی، از بچه های مدارس یکی از کشور های غیر انگلیسی زبان، تست و آزمون به عمل می آید. کودکانی که بیش از 4 سال به یادگیری زبان انگلیسی یا دیگر زبان ها (اغلب زبان انگلیسی) پرداخته بودند نسبت به کودکانی که زمان کمتری آن زبان را آموزش دیده بودند، نتایج بهتری در این آزمون به دست آوردند. نتایج این کودکان، حتی بهتر از نتایج کودکانی بود که به یادگیری ریاضی پرداخته بودند.

به علاوه بررسی های متخصصان آموزش کودک نشان می دهد که بچه هایی که به یادگیری زبان دوم می پردازند، مسائل پیچیده را با خلاقیت و تبحر بیشتر حل می کنند. طبق بررسی های بروک لمبرت و تاکر که در سال 1974 انجام شده است، کودکانی که زبان دوم را آموخته اند، هوش بالاتری دارند و توانایی ذهنی آن ها پیشرفت بیشتری دارد و از قوه درک بالاتری برخوردار هستند.

 


چگونه به کودک زبان دوم را بیاموزیم؟

کودکانی که پس از فراگیری زبان اول در معرض یادگیری زبان دوم قرار می گیرند عموماً موارد زیر را تجربه می کند.

در ابتدا ممکن است برای مدت کوتاهی از زبان خانه شان استفاده کند.

وقتی که برای اولین بار در معرض زبان دوم قرار می گیرد ممکن است وارد فاز “خاموشی” یا “غیرشفاهی” شود. این فاز از چند هفته تا چند ماه طول می کشد و در این مدت کودک درک خود از زبان را می سازد.

کودکان کم سن تر معمولاً بیشتر از کودکان بزرگتر در این فاز می مانند. کودک می تواند در این مدت از ایما و اشاره استفاده کند و از چند کلمه به زبان دوم استفاده کند.

او شروع به استفاده از جملات کوتاه یا تقلیدی می کند. او از برچسب های تک کلمه ای یا جملات حفظی مانند “نمیدونم” یا “این چیه؟” استفاده می کند. این جملات از واژگان یا دانش زبانی خود کودک ساخته نشده اند. بلکه جملاتی هستند که او جائی شنیده و حفظ کرده است.

بالاخره کودک شروع به ساختن جملات خودش می کند. این جملات کاملاً حفظی نیستند و از بعضی از واژگانی که کودک تازه یاد گرفته ساخته شده اند. کودک در ابتدا به هنگام ساختن جمله از یک “فرمول” استفاده می کند و کلمه خودش را در یک جمله معمولی می گذارد مانند “من … می خواهم”.

بالاخره کودک به تدریج در زبان روان و سلیس می شود و دائماً خطاهای گرامری انجام می دهد یا جملاتی می سازد که مخفف به نظر می آیند زیرا او بعضی از قواعد گرامر را نمی داند. بعضی از این خطاها به خاطر تأثیر زبان اول او هستند. ولی بیشتر خطاهای او مانند همان خطاهایی هستند که کودکان تک زبانه به هنگام یادگیری آن زبان انجام می دهند.

سخن گفتن با کودک به زبان دوم در اوقاتی معین به تفکیک ذهنی کودکتان کمک می کند.

اگر زبانی که تصمیم به آموزش آن به فرزند خود گرفته اید زبان مادری خودتان نیست، سعی کنید برای آموزش آن اوقاتی را تعیین کنید که برای حفظ هماهنگی و پیشگیری از سردرگمی در آن اوقات فقط به یک زبان صحبت کنید.

درست است که تکلم به زبانی که دیگران قادر به فهم آن نیستند بی ادبی محسوب می شود اما در این مورد این کار برای سازگاری کودک لازم است.

کودک دانش آموز نیست! آموزش دادن برایش مضر است! تنها باید اورا در معرض زبان دوم قرار دهید نه اینکه برایش کلاس زبان برگزار کنید.

لازم نیست به طور رسمی به او “آموزش” دهید. استفاده از زبان در مکالمه های روزمره براحتی موجب انتقال آن به کودک خواهد شد. اگر می خواهید کودکتان زبان را بهتر بیاموزد یا علاوه بر زبان مادری زبان دیگری را نیز بیاموزند، می توانید از فیلم و موسیقی نیز بهره بگیرید.

آموزش همزمان سه زبان به کودک- زبان مادر، زبان پدر و زبان رسمی- دشوار و نامعقول به نظر می رسد. برای حل این مشکل هر کدام از پدر یا مادر باید فقط با کودک به زبان خود صحبت کنند.

اگر پدر و مادر در خانه به یک زبان صحبت می کنند و این زبان با زبان رسمی متفاوت است، به صحبت کردن به زبان خود در خانه ادامه دهید. در این کار ثبات قدم داشته باشید و از اینکه او نتواند زبان رسمی را یاد بگیرد نگران نباشید.

 

هنگامی که کودکان در مدرسه یا اجتماع حاضر می شوند به سرعت زبان رسمی را می آمورند. کودکی که مجبور به تکلم به یک زبان باشد آن زبان را با سرعت زیادی خواهد آموخت. کودکان در به کاربردن یک زبان جدید شجاعت بیشتری از بزرگسالان دارند و از تلفظ نا صحیح کلامت ترسی ندارند.